Yazmayayım dedim..
Okumamış olsaydım dedim..
Turgut' a da okudum, o da ağlayınca keşke en azından ona okumasaydım dedim..
Rüzgar'ı yatırırken, onu öperken utandım, kimsen ve neyden bilemedim..
Ülkem neden insanına sahip çıkmaz, hele de çocuklarına hiç bilemedim..
Bu nasıl bir acı, hala tarif edemedim..
5 yorum:
Ne acı..
tv de duymamışım ben, bloglarda tesadüfven gördüm, başta okumak istemedim, hızlıca bir göz gezdirdim, ama sonra utandım, kafamı kuma gömmüş gibi hissettim, okudum tekrar
söyleyecek gerçekten birşey yok, yazık bu yavrulara, anne babası olup da kimsesiz olan yavrulara
Söyleyecek çok birşey yok aslında, tanıdığım tüm anneler bir kaç gündür bunu unutmadan sarılıyorlar çocuklarına..
ıraz ben bunu yeni okuyabildim..
düğümlendim okurken içim sıkıştı ..nasıl engel olmalı bunlara bir çocugun hayatı bu kadar mı önemsiz nasıl bir ülkede yaşıyoruz :(
Maalesef Demet..
Yorum Gönder