3 Aralık 2009 Perşembe

bilemedim.



Yazmayayım dedim..
Okumamış olsaydım dedim..
Turgut' a da okudum, o da ağlayınca keşke en azından ona okumasaydım dedim..
Rüzgar'ı yatırırken, onu öperken utandım, kimsen ve neyden bilemedim..
Ülkem neden insanına sahip çıkmaz, hele de çocuklarına hiç bilemedim..

Bu nasıl bir acı, hala tarif edemedim..

5 yorum:

ElfAna dedi ki...

Ne acı..

füsfüs dedi ki...

tv de duymamışım ben, bloglarda tesadüfven gördüm, başta okumak istemedim, hızlıca bir göz gezdirdim, ama sonra utandım, kafamı kuma gömmüş gibi hissettim, okudum tekrar
söyleyecek gerçekten birşey yok, yazık bu yavrulara, anne babası olup da kimsesiz olan yavrulara

Iraz dedi ki...

Söyleyecek çok birşey yok aslında, tanıdığım tüm anneler bir kaç gündür bunu unutmadan sarılıyorlar çocuklarına..

demet dedi ki...

ıraz ben bunu yeni okuyabildim..
düğümlendim okurken içim sıkıştı ..nasıl engel olmalı bunlara bir çocugun hayatı bu kadar mı önemsiz nasıl bir ülkede yaşıyoruz :(

Iraz dedi ki...

Maalesef Demet..