Veni Vıdı Vıcı..

Veni vıdı vıcı..Ki bir önceki postumdaki özetim yeterlidir bence..

Ben bilmiyordum İstanbul' u bu kadar sevdiğimi..İşte halimin özeti budur..

Uzuuun İstanbul seyahati ki uzunca bir süre yaşadığım, kesin olarak "ben" olduğum ve bir parçasının "benim" olduğunu iddia edecek kadar histerik bir tutkuyla bağlı olduğum şehirmiş kendisi, seyahat değil de biz burada nasıl yaşıyorduk gene yaşayabilir miyiz acaba denemesi diyelim...

Fena halde dönüp gidesim var desem..İstanbul' dan Bodrum' a, Karadeniz' e, ve bilumum Anadolu kentlerine kaçan ve gayet mutlu olan en az beş yakın arkadaşımız var Turgut' la..Ve bayılıyoruz onların kaçış hikayelerine, yeni hayatlarına..Sorun ne bizimle ilgili tespit ettim..Bir büyük şehirden başka bir büyükşehire yerleşince beklentin büyükşehir seviyesinde oluyor..İkisi de büyükşehir neticede..Ama tabiki ne Adana İstanbul, ne de İstanbul Adana..Ayrı keyif her iki şehirde ama ben İstanbul' da daha keyifliyim bu kesin..

Bir de buna eklenen Rüzgar' ı bu kadar yalnız büyütmenin vicdan azabı..Ailem ve bir iki yakın arkadaşımdan başka kimse ile birebir temasta değil Rüzgar..Sokak çocuğu olması tam da bu sebeptendir..İnsan görsün, sosyalleşsin diye istisnasız her gün 2 saat sokaktayız!!!Zorlama işte bu!!!İstanbul' da kalabalıkta büyüyecek..Standart "Amaaan, İstanbul' da görüşemiyor insanlar" cümlesini kabul etmiyorum.Öğrenciliğimde de çalışmaya başladığımda da hiç kopmadık arkadaşlarımla, deli gibi aradık sorduk ve görüştük..Hele şimdi bir de Rüzgar var, yalnızlık seçim olur orada, mecburiyet değil..




Zaten bir gelişim dönemine mi denk geldi yoksa kalabalığın bir çocuk üstünde etkisi bu kadar mı pozitiftir bilemiyorum ama Rüzgar İstanbul' da çok büyüdü!!!

Oh, iyi ki oradaydım anları ise..İyi ki oradaydım sonunda Ayça & Erin & Alpay ailesi ile tanıştım..Tanıştım diyorum çünkü ben hiçbirini tanımazken Turgut ve Ayça yıllar önce bir fotoğraf kursundan -İFSAK- tanışıyorlardı zaten.Biz de Ayça ile Montessori mail grubu üzerinden ve bloglarımızdan, sonra da özelden yaptığımız yazışmalardan bayağı tanışıyorduk..Ama hiç beraber kahvaltı etmemiştik, tavukgöğsü yememiştik, bahçe keyfi yapmamıştık, Taksim Gezi' de dolaşmamıştık, Bambi de çıldırmamıştık..En önemlisi de Rüzgar ve Erin böyle çılgınca kaynaşmamışlardı ve Erin ile tanışmasaydı belki de Rüzgar henüz yürümüyordu!!



Sonra iyi ki oradaydım ve canım arkadaşım Gülhan' ın nikahına katılıp damadımızın çılgın ve gür "evet" ini duydum..



İyi ki oradaydım ve Moda da sıcacık kedili bir evde Yasemin Göksu- Yasemin teyzem işte ya- ve Memo tarafından ağırlandık, ikisi İran üç kedi Rüzgar' dan çok çekseler de kibar davrandılar oğluma..



İyi ki oradaydım Bebek Park da da sallandı rüzgar biz de waffle yedik,motora bindik simit yedik, Saygı abilere gittik muhabbet ettik & sarıldık & özledik dedik uzun uzun,Çatalca ya gittik ki Rüzgar halalarının şefkatinden ve kuzenlerinin mıncıklamalarından da mahrum kalmadı, pazara gittik çama mallar edindik, ikea ya gittik, artı iki koli paketledik, ekolojik pazara gittik pazar filesi edindik..Anlat anlat bitmez, kısaca iyi ki gittik..




Tüm bunlar olurken, ne kadar uyum insanı olduğunu gösterdi bize Rüzgar..Sokakta gördüğü her insana el sallar ve dokunmaya çalışır oldu..Yeni tatlara ne kadar açıkmış meğerse, her yeni mekanda herkesi şaşırtan şahane performanslar sergiledi,sıkça simit kemirdi ve bayıldı, Çin yemeği ve kaşarlı dürüm döner denemeleri yaptı..Oğlumu sağlıklı besliyorum bıdı bıdı diyen anne susar oldu kısa bir süreliğine..Ayakkabı mağazasında ayakkabı denemeye çalıştı, gördüğü her çocuğa sarıldı, çıkardığımız bütün sesleri taklit eder oldu, uyanır uyanmaz ilk kelimesi "baba" oldu, çağır hadi babanı dediğimde "babadiii" der oldu ki bu babacım demek eminiz artık..Bazen gün içindeki iki uykusunu da pusette uyudu, bazen evde..


E bir de..Deniiiiiiiiiiiiizzzzzzzzzz!!!! Seni çok seviyorum arkadaşım..Ve bize hiç düşünmeden açtığın, her köşesine ayrı hayatlar sığdırdığın, seni de aşıp bir kişilik olmuş o muhteşem evini de..



Daha ne denir nasıl anlatılır bilmiyorum..